retraite week gebeurtenissen

Aangezien elke dag er hetzelfde uitziet zal ik alle ervaringen die ik deze week heb gehad met jullie delen in een samenvatting.
De eerste ochtend is wennen, half zes de wekker. Het valt me alles mee. Iedere volgende ochtend zal ik steevast proberen, maar blijven de gedachten door mijn hoofd schieten. (Waar is die nothingbox wanneer je hem zo goed kunt gebruiken, en nog gemener, waarom hebben alleen mannen deze gekregen! !) Maar goed klagen heeft geen zin en boven proberen, wie weet red ik die vijf minuten ooit nog eens.

Ik word gevraagd om bij Hans te komen eten, en lekker broodje. Nou ging het de vorige keer goed, en ik wil niet weigeren.
Hij kan de jam niet vinden en vraagt of ik hem zie, ik leg zacht mijn hand op zijn schouder om hem te zien wat mijn vinger naartoe wijst. Hij lacht als een boer met kiespijn en heeft me vriendelijk aan dat het voor mij niet is toegestaan om hem aan te raken. Jahoor, daar gaan we weer.. Daar sta ik echt niet bij stil, maar bied mijn excuus aan en het zal me, blijkt achteraf, gelukkig ook niet meer gebeuren.

Nog zoiets merkwaardigs wat ik niet wist is dat een monnik spullen pas mag eten als het door een ander gegeven is. Zo moest ik alle potjes op tafel even aanraken en de toast aan hem hebben. In de ochtend gaan de monniken met hun schalen langs de bevolking en krijgen ze eten erin gestopt. Dit gebeurd omdat men ontzettend op kijkt tegen de monnik, aangezien deze zijn leven totaal in het teken stelt van de tempel en het boeddhisme.

Na twee toast broodjes te hebben gegeten gaan weer ontbijten? ? Jahoor Ik krijg nu bijna niks met naar binnen hoor. Toch eet en drink ik nog wat. Na het eten maar heel even liggen.
Vervolgens de sessie met de Koreaanse monnik. Ik wilde graag weten hoe ik het beste om kon gaan met het gemis van een dierbare. Hij vroeg me wie er was overleden. "Just accept" er zijn miljoenen mensen die het is overkomen en er zijn mensen die nog veel ergere dingen hebben meegemaakt. ....Ja, daar valt wat van te zeggen. Misschien kan ik er ook zo naar kijken. Achim heeft aan mij aan, na toestemming, dat het hem wel heeft geholpen. Daar lijkt de beste monnik het niet mee eens te zijn. "Just accept"!
Oké ook dat heb ik denk Ik wel gedaan, maar nog verteld deze vriendelijke vriend mij niet HOE ik dat het beste kan doen.
Ik laat het zitten en na de sessie komt Achim nog even zeggen dat het wel helpt, en ik vertel hem dat ik zag dat de monnik en standpunt heeft een daar absoluut geen millimeter vanaf zou wijken.

In de vrije uurtjes wilde ik lekker even wandelen en het was heerlijk. Ik ook altijd met mijn ontdekkingstochten. . Ik dacht ik ga dit paadje nemen. Nog voor ik kon bedenken waarom er niet nog meer voetstappen op het pad zichtbaar waren, lag ik al.
Damn dat is best hard zo'n asfalt laag. Er ligt en hele laag algen/mos drap op het daar kan je met die slippertjes van mijn, niet goed op lopen. Op de terugweg kom ik Hans tegen en hij vraagt wat ik heb. Nadat ik het hem heb verteld, vraagt hij of ik thee wil. Dat wil ik wel alleen op het moment dat ik ga zitten voel ik de nattigheid tegen mijn billen drukken, ieuwww.
Na ja, ik zit nu toch al. Hij heeft me wasmiddel me en vraagt of ik nu in mijn onderbroek ga lopen. "Yes" zeg ik hihi jullie hadden dat gezicht moeten zien, "really".

In de middag meditatie komen er studenten van Hans en we betrekken met Kisha, Ceryl en Achim het bos in een maken en mooie wandeling.

De volgende ochtend word ik om 4 uur gewerkt door de bel, de honden en de hanen. Het gebed van de monniken begint dan. Gelukkig mag ik nog anderhalf uur blijven liggen.
Ik ga naar de grote zaal daar zit en Man in een hoekje te mediteren.
Ik ga zitten op de stoel (echt die kleermakers zit is killing voor je bovenbenen) en begin mijn sessie.
PIng, PIng, Ping hoor ik scherp en ZEER irritant in mijn oren. Sluit je af Jo, sluit je af!
Oww en het kost me al zoveel moeite. Het is zo'n geluid waarbij je (als je er goed tegen kunt, en ik kan NIET tegen hoge geluiden) in een meditatieve staat raakt zodra je het ritme volgt.
Ik vraag de man vriendelijk (en waarschijnlijk lichtelijk geirriteerd) of het geluidje van hem is. Hij antwoord beleefd "Neuo".
Ik verlaat de ruimte aangezien ik me niet kan concentreren ongeacht waar het irritante hoge piepje vandaan komt.
Het kost me nu veel moeite om het te proberen. Hans heeft aan dat als je moe bent het vaak niet lukt en dat je dan even je rust moet pakken.
De piepjesman zie ik nu bij het ontbijt en hij heeft veel weg van Jezus. Misschien wil hij er graag op lijken. Hij kijkt dromerig en er zit niet echt actie in. Misschien kan ik daar nog wat van leren. ..
Veel geslapen was erg moe. Hans vertelde me dat mediteren zeker helpt wanneer je wilt omgaan met verlies het kan je vooral rustig maken.
Vervolgens nog even, op andere paden, gaan wandelen. Beetje epileren, moet het wel een beetje bijhouden natuurlijk.
De avond meditatie is altijd in de schemering en zodra hij het avond gebed voorleest word ik rustig. Dit keer wordt Hans en beetje pissig. We legde het Dhamma boek op de grond, of we enig idee handen wat het betekend het boek is heilig. Of we zo vriendelijk wilde zijn het boek op een mat te leggen of vast te houden. Wisten wij veel...
Ik krijg en kralen ketting te leen om mijn tellingen te doen, wie weet helpt het. In de avond ben ik emotioneel en laat er dan ook wat uit komen. Vlak voordat ik naar bed ga jeukt mijn bovenbeen aan de achterkant. Een mug heeft zich vijf keer een traktatie van mijn bloed cadeau gedaan, van harte gefeliciteerd mug, het moet vast en speciale gelegenheid zijn. In het boedisme doden ze geen dieren, dus ook geen muggen. Je moet hem gewoon jouw bloed gunnen en blij zijn dat hij jou uitkiest. Mmmja oké alleen een beetje jammer dat hij op plekken prikt waar ik nauwelijks met mijn vacuümpomp bij kan, en nog minder vanwege de spierpijn van mijn slaapkleedje en de kleermakers zit.

De volgende dag, Max zijn verjaardag. Ik ga mediteren in de zal alleen zit dat ook de Serviër met zijn irritante piepje. Ik besluit en andere ruimte op te zoeken de "bibliotheek" daar gaf en brommende waterkoeler i.i.g. meer rust.
Er kwam een groep op bezoek van de Rehab kliniek. Ik vond het interessant en Hans vroeg of ik de thee wilde verzorgen. Gek idee dat al deze mensen ergens aan verslaafd zijn/geweest. Nog even naar de echte bibliotheek en snel weer teruggelopen aangezien ik ontzettend nodig maar het toilet toe moest.
Gewassen en de was in het zonnetje gehangen en ik erin gaan liggen. In de avond heel even skypen en bellen met de jarige Job. Had mijn mannetje helemaal geregeld dat hij bij hem zou zijn om hem te kunnen feliciteren, de lieverd!
Na het telefoontje lukt het me (nog)slecht(er)om me te concentreren de gedachten schieten weer van hot naar her.

De Thaise dames vonden het nodig veel herrie te maken, nou vind ik dat niet zo'n probleem maar om 4 uur in de ochtend. ..
Ik krijg het advies om eerst te gaan lopen voordat ik ga mediteren, dat neemt en groot deel van de rusteloosheid weg. Het helpt inderdaad wel wat.
Tijdens de lunch weer een pittig sausje, maar dit keer apart ingeschonken NAAST de rijst.
Toen de monniken weg waren begonnen de Thaise dames uitvoerig te kletsen. Ik vond het prettig om in stilte te eten en vroeg of ze stil wilde zo'n. Je had die blikken moeten zien. Vervolgens gaat de oudste dame 60 schat ik, gewoon dit met kletsen. En dan hebben ze het over de jeugd van tegenwoordig.
Ga ik vervolgens naar beneden want ik had met Hans afgesproken. Ik zoeken hem Hans. Eerder had ik op de klok gekeken en gezien dat hij op 3 uur stond. Na het zielen bedacht ik me, dat de klok die ik had gezien niet stilstond, maar dat het 3 uur was. In plaats van 5 uur dat ik met Hans had afgesproken. Je verliest hier soms echt de tijd uit het oog.

De volgende ochtend nog een meditatie oefening gedaan bij Hans met een glazen bol. Het is de bedoeling dat je deze op ieder moment van de dag op een gegeven moment voor je kunt halen en visualiseren.
Weet niet of het iets voor mij is, aangezien ik na 10 seconden de bol al kwijt ben. ..
Mijn kamer schoon maken en uitchecken.
Ik heb een van mijn pakken aan het centrum gegeven dan kunnen zij het nog gebroken en ik hoef minst te dragen.
Via de wifi nog wat berichten verzonden en
op weg naar de main road om een taxi aan te houden maar het busstation op weg naar Pai.

(Lieve mensen wat fijn om reacties te lezen en te ontvangen. Zo heb ik nog een beetje contact met de buiten wereld haha. Ik zit nu in het prachtige Nieuw Zeeland en ben lekker op weg met de camper. Zelf koken en rijden en de weg uitstippelen is super, maar ook best vermoeiend.
Ik geniet volop maar mis thuis ook zeker. De Internet verbindingen zijn hier schaars en niet altijd even best. Er komt en hoop los en uit en dat is goed. Ik wil zeker nog een keer terug om al dit moois te kunnen delen. Ik ga nu weer achter het stuur op weg naar mijn volgende bestemming en laat de Coromandel achter me.)