Er valt genoeg te beleven. ..

Ik heb mijn verhalen terug gelezen en kwam erachter dat ik jullie niet echt heb
meegenomen op mijn reis. Ik ging er eigenlijk vanuit dat het zichtbaar is door de foto's. Dat is ook zo, alleen is het wel leuk om nog wat punten eruit te lichten.

Mijn reis begon in Auckland bij de douane werd ik eruit gepikt om apart en apparaat te testen. Je gaat eerst in een bodyscan. Het apparaat dat Op mij werd getest is en staafje dat over bepaalde punten in op je lichaam word gezet. Het stripje gaat in een machine (is ook te zien in het programma border security) en geeft aan of er iets op mijn lichaam is gevonden. Er blijkt niets gevonden en ik loop verder naar de bagage band. Wanneer ik mijn wandelschoenen heb laten checken (mocht er nog iets onder zitten wat schade kan veroorzaken aan de natuur hier) zoek naar de bus die naar de stad rijdt. Zo, meteen $17 achteruit voor een enkeltje.
Ik was wat laat in de stad en ging op zoek naar een accomodatie. Gelukkig had ik al veel informatie via Femke gekregen die ik thuis had ontmoet, afgelopen zomer.
Ik kom terecht in de Silver Fern (zilveren varen) backpackershostel (nadat ik bij twee hotels had geïnformeerd. .. $150 per nacht)
Hier ontmoet ik leuke mensen en wordt er veel gelachen.
In aanvang vind ik het best spannend om mijn tas te laten liggen in de kamer, maar er zit een slot op en de waardevolle spullen houd ik bij me.

Ik ontmoet in de koffieshop en vriendelijke man, Rav die mijn zijn computer leent om een ticket te boeken voor de bus naar Rotorua. Hij heeft zijn kantoor in de coffeeshop gevestigd, aangezien er op zijn werkplek veel te veel wordt gekletst. We wisselen nummers uit en hij zegt dat hij mijn back-up is deze vakantie.
Ik mag op visite bij Femke die me bij het hostel ophaalt. Ze komt me om 11.00uur ophalen. Ik ben met Trevor aan het kletsen en loop om 10.25 naar boven, dan in eens realiseert Ik me dat je om 10.00uur moet uitchecken anders moet je bijbetalen.
Ik pal snel mijn laatste spullen en zeg g er dag en praat in mijzelf dat ik anders maar moet bijbetalen.
Ik vertel de man dat ik in gesprek was met T en dat ik daardoor later was. .. Hij maakte er niks van en ik hoefde niets te betalen. Pfffffjieww
Het was gezellig bij F en naast de koffie kreeg ik ook nog een tosti en bracht mij vervolgens ook nog naar de bus.

Het was drie uur rijden naar Rotorua daar werd ik opgepikt door Jeroen en zijn kinderen. Ik huur de camper van een Nederlands gezin die een bedrijf runt in camper verhuur.
Ik word hartelijk ontvangen en ik krijg mijn slaapplaats te zien. Het is allemaal keurig verzorgt, ik geniet nou al.
Ik eet mee en maak gebruik van Internet, ik mag boeken meenemen en nadat ik het je gevraagd mag ik ook een aantal spullen uit de koelkast mee en cholesterol arme kippeneieren.. van eigen leg.
De volgende dag de uitleg en de mooie plekjes en of I go!

Het is in aanvang wennen rechts zitten en links rijden, maar het wendt snel. Ik moet al snel op zoek naar een verblijf plaats aangezien ik laat ben vertrokken. Ik verblijf op een camping met spa. Er komt vermoeidheid uit en lig om 13.00uur nog in bed. De man van de receptie komt langs om te vragen of ik nog een nacht blijf. .. Het is namelijk al 13.00uur.... Ik laat hem weten dat ik nog een nacht blijf.

Vervolgens rijd ik naar de Coromandel dat is het rechter stuk bovenin van het Noorder eiland. Het zijn veel stranden en ik heb mazzel met het weer.
Een mooie zonsopgang en een fijne ontmoeting met het lieve echtpaar uit Hamelton. De schelpendame. We gaan samen nog een mooi stuk wandelen en maken foto's. Er volgt ook een uitnodiging om langs te komen op de terugweg.
Prachtige wandelingen en bijzondere foto's worden er gemaakt.

Dan komt er een punt wat in aanvang iets minder was. . Ik zat vast. .. met mijn camper. Gelukkig met een beetje hulp van boven en heel veel grind, kwam alles weer op zijn wieltjes terecht.
En paar watervallen en korte maar charmante 'treinreis' gemaakt en nog meer gewandeld.
Naar het dorp van de Hobbit wat ontzettend leuk was. De Blue Springs wat was dat ongelooflijk helder water en zo rustgevend. 70% van het gebottelde water komt hieruit vandaan.
Langs de Huka Falls (de plek waar ik het kabeltje van mijn telefoonoplader ben verloren, moet je het maar netjes opbergen Jo. .. zeg ik tegen mezelf Ik gaf gelukkig nog een ander kabeltje wat ook werkt. ..) om daarna vanwege het mindere weer uit te komen bij Honey Hive.Daar verschillende soorten honing geproefd en een aantal nieuwe feiten van de bij, te weten gekomen, ontzettend interessant. Koffie met sojamelk (waarvoor je dan wel weer $0,50 met voor moet betalen, laat ik er dan ook extra lang van gaan genieten was mijn motto)
Vervolgens overnacht ik op de plek waar ik de tweede nacht gratis kreeg en lekker en dag ben gaan badderen. (DeBretts)

Vanaf dit punt heb ik jullie wel meegenomen alleen kan ik best nog een paar leuke verhalen vertellen.

Ik kom uit bij het toeristenbureau in Hastings, ik krijg daar veel informatie en ook over de mogelijkheid tot vrij camperen.Te Mate Peak had Kevin mij aangeraden om te gaan doen het is er prachtig. Ik doe een langere Track.
Nou moet ik nog wat kwijt over onze vriend Kevin een aardige man met veel kennis. Hij wilde graag de kennis over zout! met mij delen. Het zout wat hij had bevat met dan 84 verschillende mineralen en is het beste wat er is. Jaren geleden heeft hij elke drogisterij leeggekocht omdat de productie zou stoppen. Vandaar dat hij, naar eigen zeggen, nog zo'n veertig kilo in voorraad heeft.Ik wil graag zo'n zakje kopen bij de drogist (het is nu namelijk weer verkrijgbaar weliswaar $5 duurder) en vraag of ik de verpakking kan zien. Hij haalt twee potjes uit een bakje die zijn voorzien van een rubberen dop en een voorraad pot waar het zakje inzit. In het zakje zit nog voor twee theelepels zout. Ik ben van plan een foto ervan te maken en hij geeft aan dat ik het zakje mag hebben. En ik vraag of dat echt mag. Vervolgens pakt hij het zakje van mij aan en probeert de twee theelepels zout met alle mogelijke moeite in zijn zoutvaatje te proppen. Het valt er wel drie keer naast, maar het is en volhouder... iedere korrel wordt van tafel geveegd en erbij gepropt.
Vervolgens krijg ik het zakje met etiket aangereikt..... Kevin blijkt naast aardig en een beetje verbitterd ook ontzettend gierig te zijn. Haha. Het was wel fijn dat ik het zakje zo aan de dame van de drogist kon aanreiken.

In Hastings ga ik op zoek naar de camping. Het gratis overnachten is vrij afgelegen en het voelt nog niet goed om dat te doen. Ik zoek en vraag waar de camping is. Uiteindelijk vind ik hem maar het is op zijn eind. Ik moet een nummer bellen en dan krijg ik iemand aan de lijn die. ... Ik probeer het niet eens ik ga op zoek naar de andere, er zijn er hier niet veel.
Op mijn weg kom ik Arataki honey hive tegen ook hier ga ik nog even naar binnen. Ik ben enorm geïnteresseerd in deze beestjes en zie ze vanachter glas hard aan het werk. En natuurlijk nog een paar soorten honing proberen.
Verder op mijn zoektocht kom ik bij top10 Holiday park uit en aangezien de spa voor de gehele avond is gereserveerd, boek ik hem voor de volgende ochtend.
Het park is in Havelock North waar ook de Dutchshop is gevestigd. Ik maak een praatje met de dame achter de kassa en maak kennis met de plaatselijke alcoholiste die de bloedsomloop van mijn arm haast afknijpt (niet zo bedoeld, maar waarschijnlijk heeft ze van weinig meer besef aangezien ze ontzettend naar de alcohol ruikt)

Ik kom terecht in Woodville. Het is al einde van de middag en besluit ook hier bij het toeristenbureau te vragen wat er te doen is en waar ik kan overnachten.
Je kan naast een gebouw parkeren en dat is het eigenlijk, ik kan de sleutel ophalen bij de garage en dan kun je dat ook gebruik maken van douche en toilet. Wanneer ik eerst een terrein op rij en de mensen mij daar de weg wijzen naar het benzinestation, vraag ik de sleutel en hoef slechts $5,- te betalen.
Er staan meer campers en het is er best bedrijvig. De mensen gooien nog laat hun recycle materiaal in de daarvoor bestemde bak en ik kan uiteindelijk gaan slapen.
Midden in de nacht rond kwart voor drie gaat mijn caravan heen en weer Ik word er wakker van. Na vijf keer stopt het, hoor ik stemmen en ik word nog twee keer bewogen. Het moeten er toch minstens twee zijn beredeneer ik. Anders krijg je deze caravan niet zo aan het swingen. Ik blijf liggen en mijn hart zit in mijn keel.
Normaal heb ik mijn zakmes naast mij liggen, maar waarom deze nacht nou net niet. Zodra ik niets meer hoor sta ik op en pak mijn zakmes en een rvs thermosfles.
Wat nou als ze binnenkomen....Ik stuur een bericht naar Den of hij me wil bellen. Laat nou ook mijn batterij van mijn telefoon bijna leeg zijn. .. Helaas krijgen we elkaar niet te pakken en ik val na ongeveer anderhalf uur weer in slaap, nadat ik voorzichtig buitenom de caravan heb gekeken. ..van binnenuit.

Veilig. ..amehoela
De volgende morgen skype ik met mijn mannetje en mijn moeder(die ik dit verhaal nog maar even bespaar op dat moment). Vervolgens wil ik toch het toeristenbureau op de hoogte brengen van het feit dat er mensen (niemand veroordelen, kunnen ook vrouwen zijn) waren die het nodig vonden om mijn camper heen en weer te schudden.
Ik wacht tot ze de telefoon ophangt en steek mijn verhaal af. . 'Last night my camper was moving an... Ze onderbreekt me met de woorden. .' I know' waarna ik meteen daarna denk, jahoor jij wist ervan, zijn jullie een soort Klan.. Om vervolgens haar verhaal af te maken met de woorden. .'there was an earthquake, a very big one' mijn ogen vielen bijna uit de kassen en mijn mond viel open. . een aardbeving!! Godzijdank zei ik, ik ben blij dat het geen personen waren en ze moest lachen. Nou als dit geen BJ'tje is hahaha. Later hoorde ik dat het een 5.5 was.

Van hieruit ben ik naar Masterton gereden en heb ik de Nederlanders ontmoet.
Daarna lake Ferry en hier heb ik de verse vis gekregen.
De zeehonden en de vuurtoren.
De overnachting op de free camp met Colin, Heather (ze reizen het hele jaar rond met hun camper) en Tobias die ik op de Pinacles heb ontmoet.
Via lake Wairarapa naar Featherston gereden in de regen om te overnachten in Upperhut.
Naar Wellington om het museum Te Papa te bezoeken. Ik had het museum gevonden, maar ik moest nog een plek zoeken om te parkeren. Het was erg druk want er was ook een markt. De neef van Colin had gezegd dat je achter het museum gratis kon parkeren. Ook daar was het druk. Ik ben een eind verderop gaan staan, maar wist niet zeker of dat mocht. Ik vroeg aan een man die op straat liep of hij wist of ik hier mocht staan. Belt hij het nummer wat onderop het bord staat om het na te vragen. .. Zo ontzettend lief. Het blijkt dat ik er op deze zondag, gratis mag staan.
Ik trotseer de storm en kom in een gebouw terecht. Er is een andere markt waar je streekproducten kunt kopen zo kom ik ook oliebollen tegen. De vader van de dame komt uit Nederland. Toch weer een beetje thuis.

In het museum zo'n ongeveer zes verdiepingen met verschillende exposities.
Het is overweldigend en ik vermaak me er prima. Ik ga in een attractie waar de geschiedenis van NZ voorbij komt d.m.v. bewegende attributen. Ik zie een inktvis op sterk water, de natuur die er was toen NZ met bestond en een stuk geschiedenis van de Maori's.

Ik ga op zoek naar een camping, het is even een speurtocht en ik vraag het bij de benzine pomp. Wanneer ik bij de camping arriveert zegt de dame 'I Will make it $40 for you" mijn ogen vallen bijna uit hun kassen en ik vraag haar '40' yes that's what the sign says' .. Ik bedank de dame vriendelijk en ik geef haar te kennen dat ik graag nog even op zoek ga naar een andere camping.
Ik ben doorgereden naar Tawa dat wederom bij een benzinepomp gevraagd. Ze wisten er wel een in Porirua.
De jongeman die er werkt was klaar met werken en heeft mij naar de camping gebracht. Toen ik achter hem reed zag ik dat er op zijn nummerbord de letters GUL stonden, nou dat was hij zeker. Op deze camping was de prijs $10.

Ik boek mijn ticket bij de Ferry en vond de prijs tegenvallenen vroeg wanneer er een goedkopere gaat. Ze geeft aan dat er nu ineens ook een plek vrij is gekomen in de goedkopere klasse. Er heeft misschien iemand afgezegd zei ze. Wat heb ik weer een mazzel.
Ik mag mijn camper laten staan en kan nog de stad Wellington in.
Ik loop richting het Museum Te Papa.
Ik kom langs een koffiebranderij en vond het interessant om te zien. In het museum loop ik nog door de tuin en zoek de Maori tempel op.
Op de terugweg mag ik genieten van een zonnetje. Ook staat er een man op de boulevard die met een bandrecorder zingt. Hij heeft een ontzettend kitscherig gouden microfoon.
Aangezien ik nog een uur de tijd heb ga ik op het terras zitten en neem een mango smoothie, even genieten van de zon.

Ik sta al op tijd in de rij voor de ferry. Er staat een grote camper voor me. Ik ben aan het lezen in mijn papieren wat ik straks kan gaan doen op het zuid eiland.
Opeens zie ik in een flits en man wild met zijn handen gebaren en ik kijk op.
De campers voor me waren al, toch 5 meter, aan het rijden.
Wat een ongeduldig mannetje alsof we over vijf minuten weg moeten terwijl we nog drie kwartier hebben. Maar goed. .
Op de ferry ontmoet ik een man die zijn motor op gaat halen die hij heeft gewonnen op de veiling. Al liftend moet hij maar de andere kant van het eiland.
Aangezien ik op de boot internet heb kan ik een bericht tikken en versturen.
Vaak zijn er ook dolfijnen te zien langs de boot helaas waren er wel een paar geweest, maar niet op het moment dat ik er stond.
Aangekomen in Picton zoek ik meteen een camping.
Ik ontmoet en mam die met zijn twee zoons op pad is om een camper terug te brengen naar het Noord eiland. Hij brengt mij later nog een kaart waarop hij aangeeft waar een mooie camping zit.
Ik kom in gesprek met 68 jarige man die met zijn vriend en hun partners op pad zijn.

De volgende dag ga ik tanken. De benzine is hier prijzig Ik had alleen een pomp gezien die 9 cent goedkoper was. Uiteraard de tank volgegooid. Hihi
Nog geprobeerd om de klantenservice van Télécom te bellen, maar op een of andere vreemde wijze word tot twee keer toe de verbinding verbroken, zal vast geen toeval zijn.
Ik maak een stop om naar het strand Gouverneur bay te lopen.
Uiteindelijk stop ik niet zo ver bij de ferry vandaan om lekker en dag te relaxen en te lezen en van de zon te genieten.
Hier ontmoet ik een echtpaar die me een baai hebben aangewezen waar ik mosselen kan pakken uit de zee. Ik krijg later ook hun adres mocht ik een verblijfplaats nodig hebben wanneer ik in Hawke's Bay ben. Ze zijn zo ontzettend aardig en vrijgevig hier.
Hier overnacht met nog 6 campers. DOC (departement of concervation) voor $6.

Het echtpaar gaf aan dat bij de baai Cowshed mosselen en oesters uit het water kunt halen.
Ik heb op deze DOC camp geluncht en ben toen naar de wharf gelopen. Het is nog hoog tij dus kon nog niet bij de mosselen.
Ik zag er wel een paar liggen maar die waren leeg. Ik was wel twee natte pijpen en een natte mouw rijker haha.
Teruggegaan en ik hoop dat er nog iemand bij me komt staan. Helemaal alleen op zo'n camping vind minder prettig. Het is hier rustgevend en hoor mooie vogel geluiden. Voer de musjes (Ik snap heel goed waarom ze hier naartoe zijn verhuisd)
Vervolgens ga ik met laagtij het water in opzoek naar mosselen. Iemand is me voor geweest. Ik vind enkele waarvan ik enthousiast mijn arm in het water steek, het zijn echter halve delen. ..
Na mijn zee avontuur komen er steeds meer mensen op de camping en ben ik er gerust op om de nacht hier door te brengen.
Na het eten (zonder de mosseltjes...) ben ik naar de Duitse dames gelopen, deze had ik ontmoet voordat mijn zoektocht in de zee was begonnen, om te vragen of ik me bij ze mocht voegen.
We waren gezellig met zijn vieren (Antje, Caro en Francis een man uit Australië) aan het kletsen en ik vroeg of zij ook veel problemen hadden met het Internet. Caro gaf aan dat zij nog een sim kaart had die het bij haar niet doet. Ik probeerde hem in mijn toestel en hij werkte. Ze zei dat ik hem mocht hebben en ze hoefde er niets voor terug.
Toen kwam er een jongen op ons af kwam lopen. Hij mompelde iets en zei dat weer waarschijnlijk nog kunnen lang zouden praten en dat hij zijn tent wel ging verplaatsen. We vonden het nogal vreemd, als hij nou gewoon vraagt of we stiller kunnen zijn. We zijn zelf ergens anders ga zitten.
De volgende dag had Ik water gekookt en de dames uitgenodigd voor en kop thee. Ze namen zelf koffie mee en we hebben lekker gekletst en ervaringen over NZ uitgewisseld.
Ik rij terug richting Havelock en kom uiteindelijk in Richmond aan. Daar overnacht ik op een free camp. Er staat nog een camper en vraag aan hun of het vrij camperen is. Hoewel ik uitzicht heb op de vuilstort, is het een mooi plekje.
De volgende morgen rij ik naar de stad om bij een telefooncel te kunnen staan en te skypen met mijn mannetje.
Daarna nog even naar de supermarkt. Ik sluit mijn bestuurderskant af en loop naar de schuifdeur van de camper, steek de sleutel in het slot en. .. hou alleen het brede gedeelte nog in mijn hand. Sleutel in twee stukken en het andere eind nog in het slot. Nadat ik van de schrik ben bekomen, bel ik het verhuur bedrijf, die blijken op dit moment onbereikbaar. Ik peuter het laatste stukje uit het slot en loop een winkel binnen om te vragen wat een slotenmaker zit.
Gelukkig vind ik deze snel en heb binnen tien minuten en nieuwe sleutel.
Wel moet ik eerst met de sleutel mijn portemonnee pakken omdat deze ook in de camper ligt. Ik ben i.i.g. blij dat het in de stad gebeurd en niet op een DOC in thee middle of somewhere.

Vervolgens rijd ik naar Kaiteriteri, waar ik de mosselen zo van de rotsen af kon halen, om verder te rijden naar Abel Tasman en maak daar een wandeling van drie uur. Ik begin de wandeling met de zon en ik geniet volop. Er komt opeens een enorme storm, maar gelukkig beschermt de berg mij tegen de wind en regen. Deze storm wordt gelukkig snel weer opgevolgd door de zon. Het was een mooie wandeling.
Ik overnacht op de Barn, heerlijk douchen en de mosseltjes bereiden.
Er zijn veel backpackers en ik heb met twee een gesprekje ze willen ook de wandeling doen, en ik laat ze de foto's zien die ik heb gemaakt. Een jongen laat weten dat het de volgende dag zou gaan sneeuwen. ..
Ik rij de volgende dag en flink stuk Door prachtige natuur met regen, zon en...sneeuw en dat allemaal in één rit.

Ik kom terecht in Westport en vraag bij de I-site waar een camping is. Er is een free camp. Ik rijd erheen en word op dit strand haast weggeblazen. Ik rij naar een ander plaatsje en kom terecht in een Tavern waarik mezelf kan opwarmen bij de kachel en een potje ga poolen met Jessica.
Ian is een grappenmaker die nogal van de borrel houdt en ik zie hem steeds meer dronken worden. Het blijft een apart verschijnsel wat alcohol met mensen kan doen.
De volgende dag maak ik een wandeling in Charming Creek en zie een mooie waterval. Hoewel het bijna constant stormt, lijkt het wel wanneer ik uitstap dat het weer beter wordt en het zonnetje gaat schijnen.
Ik heb echt mazzel. Het is een wandeling over een oude rails. Vroeger werd deze gebruikt om ijzer en kolen te vervoeren.
Ik maak verderop in Seddonville nog een korte wandeling in de hoop in deze grot, gloeiwormen te zien, maar helaas de batterijen van de beestjes zijn op.
Ik rij de berg nog op in Denniston hier zijn excursies te doen waarbij je een mijn in kunt.
Behalve het uitzicht op zee valt er nu niet zoveel te zien. Aangezien ik de mist in rijd, rij ik terug naar beneden richting de Tavern.
Ik besluit ook vanavond hier te blijven.
Ik neem en portie patat, wat niet helemaal lekker valt en ik ontmoet Fred uit Nederland die al 37 jaar hier woont. Ik mag via de wifi skypen met thuis waar ook mijn moeder en tante zijn. Vervolgens komt Ian in beeld en laat zijn buik zien. Ja mensen dat doet alcohol met de mensen hier. Ze drinken hier echt heel stevig. Fred zei dat hij daar in het begin heel erg aan moest wennen. Hihi
Ik verlaat Westport en ga verder richting het zuiden via de westkust.

(Wederom bedankt voor jullie lieve berichtjes.
En lieve schoonvader ik vroeg mij af of er wellicht een sponsoring plaatsvindt van het welbekende mode warenhuis aangezien er onder ieder verzonden bericht van jullie, reclame voor wordt gemaakt hahaha)