te journey goes on

Ik heb twee nachten doorgebracht op een mooi park. Krijg ik de tweede nacht cadeau en een korting op de spa entree. Ik heb dan ook heerlijk en dag genoten van het bubbelen. Zoals op de foto te zievoetenn zelfs in een privé spa.En dan slaat het weer om en moeten de plannen worden gewijzigd. Ik wilde handschoenen kopen om de tocht te gaan doen. Aangezien het daar van 20°C naar naar het vriespunt kan dalen binnen enkele uw. Binnen in de winkel laat de man mij verschillende handschoenen zien en ik vertel hem (nadat de man het had gevraagd, wat iedereen eigenlijk doet wanneer je ze ontmoet "Hi there, where you from where you going?) Wat mijn plannen zijn. Hij verteld me dat de Tongariro crossing de komende twee dagen dicht is. Ik besluit naar Napier te rijden de meest retrostad van de wereld, echter vind ik dat wel meevallen. Welgeteld twee straten bevatten een paar retro gebouwen.
Wel is er een mooi uitzicht boven op de berg en een warme chocomel met een glutenvrije brownie.
Ik vind een andere campsite dan het informatiecentrum had aanbevolen. Deze bleek de helft van de prijs te zijn.
Ik kom een bijzondere man tegen, Kevin, hij is 18 jaar lang buschauffeur geweest en zijn huis op wielen brengen hem al 13 jaar lang overal in NZ naartoe. Ook heeft hij 24 jaar in Europa rondreizen gedaan. Hij verteld me tijdens het koken veel over het Zuid eiland en wat ik echt moet gaan bekijken. Het zijn veel tips en ik schrijf ze op anders ga ik het vergeten.
De volgende ochtend hebben we het over eten. Hij eet alleen biologisch voedsel en geen vlees alleen vis. Alles uit de supermarkt is gif en de overheid maakt het niks uit of je eerder doodgaat. Uiteraard snap ik wat hij bedoeld en zit in heel veel waarheid. Echter komt deze man, die geen echt langdurige relatie heeft gehad (aangezien hij het huwelijk/relatie ziet dat zodra je een vrouw hebt niks meer kunt), verbitterd over. Wel volg ik zijn advies op en koop goed zeezout met 84 mineralen.

Ik vervolg mijn weg richting Wellington. De route die ik rijd, is de bekende wijn trail. Er zijn veel proeverij, de plek bij uitstek voor iemand die WEL wijn drinkt.
Ik reis verder en kom langs een korte wandeling met een historische brug en langs het wildlife centrum en besluit er naar binnen te gaan. Daar mocht ik vrijwilligers de grote hoeveelheid aal/tuna voeren. Het water in met een charmant pak en met een ijzeren lepel de muis en het andere voer geven. Later ook met een bakje de vogels gevoerd. Het is fijn om wat kennis op te doen en het park is rustgevend. Er is zelfs een zeldzame witte kiwi (vogel) die door regressieve cellen wit is geworden.
Ik eindig in Masterton en loop daar de volgende dag en track op mount Holdsworth.

Bovenop de top lijkt het alsof ik een man Nederlands hoorde praten tegen zijn partner. Mijn vermoeden blijkt later juist. Ik kom in gesprek ze zijn al 28 jaar in NZ en ik word uitgenodigd om de nacht door te brengen op het erf. Ik accepteer de uitnodiging. Nadat ik na de wandeling gezeten heb in het zonnetje en nog heb gelezen, vertrek ik naar het adres van de Nederlanders. Na een belletje rij ik het erf op. De twee jongste kinderen zijn nog thuis en begroet ik. Ik krijg koffie en we kletsen erop los (ben ik nog steeds goed in blijkt)
Tijdens het gesprek komt geloof en de kerk aan bod. Dit is voor mij het sein dat ik mijn taalgebruik aan moet passen en dat er voor en na de maaltijd waarschijnlijk wordt gebeden.
Na de maaltijd leest F voor uit de bijbel. Dit om het eten te laten zakken en een educatief moment toevoegen aan de dag. Het werkt rustgevend en een goed idee.
Ik mag gebruik maken van een bed en als ik wil mag ik gerust gaan douchen, wat een lieve mensen.
We ontbijten samen en ik mag skypen met thuis terwijl ze de kippen gaan doen. Ze hebben er veel en zo'n vierduizend eieren per dag. Ze verkopen ze en worden twee dagen per week opgehaald.
Na mijn contact met thuis neem ik een kijkje in de schuur, dat is jammer...ze zijn net klaar. Ik drink nog koffie met L en nadat er lekker hebben gekletst vertrek ik.
Ik krijg wederom de uitnodiging wanneer ik in de buurt ben om langs te komen.

Mijn weg gaat verder richting lake Ferry. Ik moet maar een hotel om de betaling van de camping te doen. Ik ga Een stuk lopen en op een rots zien. Er zijn vissers die hun meteen binnenhalen. En Man wenkt en schreeuwt naar boven of ik de vissen wil die hij vasthoudt. Ik zeg dat ik dat wil een vraag of ik de vissen over moet nemen. Hij zegt dat het niet hoeft en zodra de vissen gaan flipperen begrijp ik dat ze nog leven. Ik hou zijn bierflesje wel vast. ..
Hij fileert er een en de ander maakt hij schoon zodat ik deze 's avonds kan bakken.
Het is mooi dat de mensen hier zo vrijgevig zijn en er niets voor terug hoeven te hebben.

De volgende ochtend is het na een storm prachtig weer een ga ik naar de Pinacles, vuurtoren en de zeehonden of leeuwen.
Ik ga als eerste naar de zeehonden kolonie. Ik loop een half uur en zie nog geen beweging.
Ik ga op een rots staan om beter zicht te krijgen. Geïrriteerd zeg ik hardop tegen mezelf dat ik nu niet meer verder loop een dat ze vast op een andere plek zien.
Op dit moment komen er tenminste honderd zeehonden tussen de rotsen vandaan en ik schrik en ben verheugd, er ontsnapt een traan uit mijn traanbuis. .. jeetje dit is magisch.
Ik bedenk vervolgens dat ik ook nog foto's moet maken anders wordt mijn verhaal nooit geloofd haar.
Ik zit een half uur op een rots en maak nog meer foto's.

Vervolgens loop ik de 254 treden op naar de vuurtoren en geniet van het uitzicht.
Hierna stop ik op een soort kampeerplek waar ik nog met mooie plaatjes schiet van zeehonden. Er staan ook campers en ik vraag of ze hier gaan kamperen, de man (Colin) heeft aan verderop de gaan staan en dat ik welkom ben om hun te vergezellen.
Op de Pinacles (een aantal puntige rotsen) maak ik een wandeling en kom en jongeman tegen Ik vraag hem of hij er langs moet, aangezien het een krap stuk was. Het hoefde niet en we maakte een praatje.
Het ie mooi om te zien en leuk om te weten dat hier een deel van Lord of the Rings is opgenomen.
Wanneer ik via een weg vol rotsen mijn camper terugvind, zie ik dat de jongeman (Tobias) en briefje heeft achtergelaten. Hij zit op dezelfde plek als het echtpaar en dat ik hem mag vergezellen als ik dat wil.
Ik besluit dat te doen ik kan dat Gratis overnachten en er zijn meerdere mensen aanwezig.

(Helaas is Internet nog minder dan eerst Ik doe mijn best om foto's en verhalen te downloaden.
Ik zit nu op de Ferry naar het Zuid eiland en heb gratis Internet. Veel liefs van mij)