Je maakt wat mee op zo'n reis. ..mooi

Ja als je veel onderneemt blijft er minder tijd over om verhalen te schrijven haha.
Het is winter,drie kleine biggetjes zaten in een huisje. ...haha grapje

Ik begeef me richting de telefooncel om de foto's online te zetten en een verhaal te posten. Terwijl ik bezig ben moet mijn camperik naar de wc. Ik waai bijna weg zo hard stormt het. Ik leeg de wc en doe nog wat boodschappen. Ik heb een tankpas die ik nog moet registreren zodat ik korting krijg wannuneer ik tank. Na 8 keer proberen op Internet, bel ik ze op en is hehut binnen 3 minuten geregeld.
Ik ga tanken en het levert toch een korting op van 9 dollar.
Ik vervolg mijn weg richting Tauranga Bay waar een zeehonden kolonie zit. Van bovenaf kan ik ze bekijken. Er zijn vele schattige kleintjes.
Het is prachtig om te zien hoe ruig de zee tekeer gaat vanwege de wind
Hierna rijd ik de andere kant op van de T splitsing richting de Okari Lagoon. Ook hier is de wind sterk aanwezig. Er zijn wat boeren bezig de tampons met hooi op de vrachtwagen te doen, maar er is verder niet veel meer te zien. Terwijl ik op de terugweg ben naar de splitsing, kan ik op een gegeven moment niet verder meer, een hele kudde koeien is op weg naar de stal. Tijdens de wandeling probeert een koe een andere koe te berijden. Stel je toch voor, de keuze uit vier!

De uitzichten op de weg naar Punakaiki en de Pancake rocks, zijn geweldig. Het is inmiddels ook redelijk weer geworden dat maakt het nog mooier. Het beste zijn de blowholes te zien bij hoogtij Ik besluit daarom om hier te overnachten en morgen terug te gaan.
De volgende morgen zijn ze inderdaad nett beter zichtbaar en na het bezoek maak ik een wandeling van drie uur langs de Porari rivier en door het bos. Mede door de zonneschijn is het een wandeling waar ik van geniet.
Na de wandeling wil ik gaan lunchen voor de camper. Helaas is het ook lunchtijd voor de zandvliegjes en laten ze nou net mijn bloed op het menu hebben staan.
De lunch wordt een snelle snack.

De volgende stad is Greymouth.
Ik informeer bij het informatiecentrum naar de Free camp spot. Helaas moet ik naast mijn toilet ook een sticker op mijn auto hebben wil ik dat kunnen doen. De andere campgrounds zijn aan de dure kant.
Ik haal wat boodschappen en ga op zoek naar een Tavern, die staat aangegeven in mijn boekje, uit 2008.
Ik vind een café maar deze is niet open, wat zit dat ding toch.
En stukje terug dan misschien. Ik rij een doodlopende weg in en er komt een koppie over de schutting heen. Een Man komt er bij staan en ik laat het boekje zien en of hij het weet te vinden.
Hij moet een beetje lachen en vraagt hoe oud het boekje is. Het bestaat namelijk al een paar jaar niet meer.
Hij geeft aan aangesloten te zijn bij couchsurfing. Dit betekent dat je in ruil voor Hulp, je zijn bank mag lenen om te s
Zijn naam is Graham en hij is professioneel bokser geweest in het verleden.Er zijn ook vier jongens bezig op de veranda om een whitebait (visjes die Veel geld opleveren) kooi in elkaar te zetten.
Ze vertellen dat ze de dag hiervoor vat zaten en gered moesten worden uit de rivier vanwege te hoog water.
G laat me het terrein zien en veld Hoe alles werkt en dat ik overal gebruik van mag maken. Dat zie je in Nederland bijna niet gebeuren.
Hij is bijna zelf voorzienend, hij vangt het regenwater op een gebruikt dit voor elk doeleinde.
Ik vraag vervolgens of het niet schadelijk is, absoluut niet aangezien hier totaal geen vervuiling in de lucht zit, kan je dit water gewoon drinken.
De houtkachel warmt vervolgens het water op een ook het warm water is een feit.
Er volgen interessante gesprekken en op een gegeven moment heeft hij aan naar zijn werk te gaan. Hij werkt in een houtzagerij en verlijmt platen met elkaar.
Vermaak je zelf zegt hij een doe de deur dicht als je wilt, ik klop morgenochtend wel.
Vervolgens ga ik koken, gooi Nog wat hout op het vuur en kijk een echte vrouwen film.
Ook alweer een tijd geleden dat ik televisie heb gekeken.
Deze avond verlies ik het losse stukje van mijn kies tijdens het flossen.
Het schiet met een doorgang tegen de, al gebroken spiegel aan.
Na een douche kruip ik op de bank en geniet van de warmte.
De volgende morgen om 6.00uur klopt G aan samen met de vier jongens zetten ze een kopje koffie.
Ik begrijp volkomen dat ze licht nodig hebben, maar ik was nog niet helemaal wakker en stop mijn ene of nog onder de fleece deken om langzaam aan het licht te wennen.
Ze gaan even de netten uitgooien.
Heel schattig geeft G aan dat hij niet weet hoe laat hij thuis is, alsof hij verantwoording af zou moeten leggen.
Ik sta op een ga schoonmaken.
Dit is geen overbodige luxe aangezien dit ongeveer vier jaar niet is gedaan.
Ik hoefde niets te doen, maar vind het helemaal niet erg om te doen.
Lekker om in huis te zijn en even op één plek te blijven.
We gaan en ritje maken zodra G terug is. Hij vraagt wat ik allemaal wil doen. Eigenlijk is het enige wat nodig moet gebeuren en bezoek aan de tandarts.
Nadat we binnen zijn geweest en weer naar een andere kliniek moeten aangezien er hier geen plek is. Word ik zodra ik daar arriveer weer doorverwezen naar de eerste tandarts. Die hebben naast deze kliniek gebeld dat ze wel plek hebben.
De tandarts ruikt waarschijnlijk nog een beetje geld voor in de pocket. Maar ik ben blij dat ik terecht kan.
Ik moet nog even op G wachten. Die heeft de auto geparkeerd en weer lopen samen terug naar de tandarts. Na drie kwartier ben ik aan de beurt. De kies is aan het rotten. De tweede seal laag is vorig jaar niet goed weggehaald en daardoor gaan rotten.
Ik geef aan het gerepareerd te willen hebben, nadat ik het bedrag heb gehoord. Ik wil mijn kies niet verliezen.
Tijdens de behandeling hoor ik de stem van G die vervolgens ook weer gaat.
Na de behandeling en de betaling, heeft de assistente aan dat G tegen over de kliniek zit in de coffeeshop. Hij vraagt of ik ook wil een ik bedank, ik pin nog wat geld en we gaan naar het leger des heils. Daar koop ik mijn mooie wollen muts voor een dollar. (Hij heeft me tot nu toe vaak warm gehouden)
De jongens zitten in de caravan en vissen op Whitebait. Wanneer we door het hoge water rijden komt het bijna naar binnen. De auto heeft al twee keer blank gestaan en we besluiten het laatste stuk naar de caravan te lopen/springen.
In de middag gaat G slapen en in de avond kijk ik tv en lees wat.

Wederom breng ik de nacht door op de bank terwijl G aan het werk is.
Hij had aangegeven dat er vanavond een eclips zou zijn en die ben ik gaan aanschouwen. Apart gezicht wanneer de maan niet meer is te zien en het donker is.
De volgende dag is Jenny er al vroeg, ze was de vorige dag langs geweest om te vragen of ze samen met G kon hengelen naar Whitebait. Hoewel G erg moe is en er had proberen af te bellen, gingen weer met zijn drieën naar de kust. Ik rijd met Jenny mee die oorspronkelijk uit Nederland komt.
Na anderhalf uur is onze vangst 6 kleine Whitebait en een prachtig stuk hout. Waar G en boekenplank van gaat maken. Een vriend van G haalt het stuk hout op met zijn aanhanger. Nadat Jenny vertrokken is, nadat ze het net niet heeft aangeraakt, gaan we op bezoek bij zijn vriend.
Hij woont op een heuvel langs de weg.
Van alle voorzieningen voorzien maar wat een ander beeld. Het is echt een hutje, maar als je alles hebt heb je niet meer nodig.

Wanneer weer terugkomen wil ik een bord maken voor G en zijn couchsurfing. Hij geeft verf en kwasten en gaat naar bed.
Ik maak mijn schelpenversiering en mijn bord. In de middag spring ik op de mountainbike. Maak eten en wanneer ik het op heb is G nog niet wakker en ik besluit de deur naar de slaapkamer open te doen en een beetje geluid te maken. Uiteindelijk roep ik hem zachtjes en vraagt hij Hoe laat het is. Hij heeft een gat in de dag geslapen.
De volgende morgen drinken weer samen een bakkie en geef ik mijn schelpenversiering en krijg ik van hem en ruwe greenstone. Deze geeft men in de Maori cultuur aan een bijzonder iemand.
Hij staat er op dat ik hem aan neem.
Deze dagen waren erg ontspannen en ik ben weer een mooie ontmoeting rijker

De volgende bestemming is Hokitika.
Hier haal ik een hele doos met fudge en kijk ik nog een keer in een tweedehands winkel voor een regenbroek.
In een souvenirs winkeltje koop ik een vlag embleem voor op mijn tas.
En lange weg bent me bij Hokitika Gorge. Het water is hier ontzettend blauw. Onderweg kom ik een man tegen. Hij heeft het zwaar al puffend komt hij omhoog. Ik vraag of het gaat hij geeft aan dat zijn rugtas nogal zwaar is. Hij fluistert zacht dat het vol greenstone zit wat hij bij de rivier heeft gevonden. Hij is een Rock(en) jager.
Langs Dorothy Falls arriveer ik bij mijn verblijfplaats voor de nacht, Lake Kaniere.
Wat een prachtig meer op de toppen van de bergen ligt zelfs sneeuw. De volgende morgen breekt ook het zonnetje door.

Er is een attractie Treetop ik vind het te duur. Ik heb oogcontact met de bestuurder van een geinige wagen. Sommige verhuur auto's zijn voorzien van een beschildering. Deze heeft voorop het woord Wicked staan.
Onderweg stop ik nog bij een voormalige goudmijn.Ross mine ik ga er een grot in een zie mijn eerste paar glowwormen een stuk of 10 zijn het er. Ze hebben een soort chemische reactie af waardoor ze gloeien gaan. De mijn is vooral donker maar het is interessant om te zien in welke omstandigheid de mensen werkte.
Ik overnacht op een DOC camp Otto/Mac Donald. Ik zet de camper net een ga even liggen, ik ben moe.
Tegen etenstijd maak ik een wandeling naar Otto's, dat staat de Wicked auto.
Ik kom met het echtpaar en de jongeman in gesprek en mag me bij ze voegen.
Samen met Eddy, Colin en Bernie maken we een kampvuur kletsen wat een drinken wat. Het is gezellig en een mooie sterrenhemel inclusief de melkweg is duidelijk te zien.
De volgende ochtend is het uitzicht op het meer prachtig.
Ik bezoek de Franz Josef Glacier en kom Eddy weer tegen. Later op de weg ook Colin en Bernie. Die hadden een lekker snoepje voor Eddy voorbij zien komen en hadden gezegd dat hij erachter aan moest gaan.

De volgende stop is Fox Glacier. Beide glaciers zijn ontzettend geslonken door allerlei omstandigheden. Vroeger stond je al op de Glacier, nu moet je een uur lopen om het beetje wat er over is, te zien.

Ik overnacht op Doc camp Lake Paringa daar staat Nico die ik tegenkwam op de glaciers.
Ik nodigde hem uit om in mijn camper te eten want er waren veel zandvliegjes en het begon te regenen.
We hebben de film Catch me if you can gekeken op zijn laptop. Leuk om weer een film te kijken.
De volgende ochtend hebben we prachtig uitzicht op het meer.
Nico besluit te gaan zwemmen. Hij zegt dat het met de temperatuur wel meevalt.
Ik vervolg mijn weg langs Knights Point Lookout
Op Tauperikaka strand denk Ik greenstone te hebben gevonden en zie ik een dolfijn. Wat zijn deze beesten lastig op de foto te zetten. Ik zie ook een grote hagedis, denk Ik een splitsecond, het blijkt echter een boomstam te zijn.
In het plaatsje Haast nog even tanken.
Langs Roading Billy Falls om een stop te maken langs het meer in Wanaka.
Ik neem een snellere route richting Queenstown.

Hier ben ik snel weer weg het is me teveel. Al die drukte. ... Nu even niet.
Mijn eindstation voor deze dag is Te Anau. Ik rij wat rond doe boodschappen en Skype Nog even met mijn moppie.
Jullie raden het vast niet maar dat was de Wicked wagen weer. Eddy had die dag willen kajakken maar dat ging niet door.
Ik ben gaan koken en douchen en tegen de tijd dat ik voor de open haard ging zitten was hij al weg.
Wel sprak ik met een Amerikaan die NZ door reist per FIETS, stoer hoor!

Na de tank weer volgegooid te hebben rij ik richting Milfird Sound. Na enkele stops bij picknick plaatsen overnacht ik op DOC Cascade Creek.
De volgende morgen begin ik aan de Routeburn Track. Hiervoor kocht ik eerder een ticket voor de hut om te overnachten.
Na een lange en beetje natte wandeling van vier uur kom ik aan bij de macKenzie hut.
Roger en Belinda, Omer en vriendin, Sarah en Rebecca voegen zich later ook in de hut. Roger maakt een begin met het vuur en Omer zorgt ervoor dat het aan blijft.
Met een spel kaarten vermaken er ons avond prima. We leren elkaars en spel en Sarah leidt een spel met kaarten en een bijbehorend verhaal met boeven, een sheriff, een dokter en inwoners.
Er valt in de nacht veel regen en het is erg koud.
De volgende dag blijft het regenen en besluiten Rebecca, Sarah en ik om de regen te trotseren en de weg naar de parkeerplaats in te zetten. De watervallen zijn enorm vanwege de enorme regenval.
Na ongeveer drie uur bereiken we, drijfnat, de eerste hut.
Het zijn leuke meiden. En terwijl we opdrogen, komt ook Omer met zijn vriendin binnen. Omer maakt het vuur aan, wat Roger en Belinda later weer kunnen gebruiken. Na een uur lunchen maken we ons weer klaar om te gaan. R en B komen dan net binnen.
O en vriendin lopen erg snel en ik moet weer inkomen aangezien mijn astma opspeelt in het begin van een sportactiviteit. Ik geef aan de meiden aan dat ze mogen doorlopen, de parkeerplaats is niet ver meer. Zodra de track nat beneden gaat, kan ik mijn pad versnellen en neem ik snel weer bij.
Aan het eind nog een foto en dan droge kleren aan in de camper.
Nadat ik de rest heb uitgezwaaid rij ik naar Milford Sound lodge. Na het koken ga ik in de speciaal daarvoor ingerichte eetzaal eten. Het is met of uit eten ben.
Na het eten ga ik in de lounge zitten en lezen.
Er schijnt een glowworm track te zijn. Ik loop langs de weg met mijn zaklamp en kom een truck tegen. In de auto zit dezelfde, norse, ranger van de macKenzie hut. We mochten maar weinig van hem. Ditmaal wuift hij ook met zijn hand in de ruimte en geeft aan dat ze daar ergens moeten zitten. Thanks man!
Na mijn avontuur neem ik een lange warme douche. Dat kunnen mijn spieren goed gebruiken na de mijn klim avontuur

De volgende morgen blijkt het mooi weer te zijn en ik besluit vroeg naar de haven te gaan en een juicy cruise door Milford Sound te maken. Hoe verder we varen hoe mooier het weer wordt.
Ik maak nog een paar korte wandelingen waarvan ik ook de laatste rustplaats passeer van de inwoner die hier het langste heeft gewoond.
Verderop de weg richting te Anau besluit ik de wandeling van drie uur te maken naar Lake Marian. Hoewel het begint te spetteren is het een mooi gezicht zo'n groot meer tussen de bergen.
Na de wandeling heb ik nog energie over om naar de Holsford Falls te rijden en te lopen.
Het weer wordt minder en ik rij in de regen naar Lake Gunn DOC, dat tref ik dezelfde jongen die ik tegenkwam op de terugweg naar Lake Marian. Ik ben nu graag even op mezelf en vraag hem de volgende ochtend wat zijn plannen zijn. Misschien wil hij samen en tocht doen. Hij besluit naar Milford Sound te gaan.
Wat een prachtig meer,de bergen reflecteren in het stille water

Mijn weg gaat verder naar Key Summit. Wederom een wandeling van drie uur. Bovenop de berg kom ik een ranger tegen. Ze verteld me dat het een prachtige dag is om naar de macKenzie hut te lopen. Ik vond het te lang en mijn benen schreeuwen om een beetje rust.
Op de top nuttig ik mijn lunch en heb ik uitzicht op Lake Marian.
Het laatste stukje weg naar te Anau maak ik nog een korte wandeling bij Lake Mistletoe

In te Anau ga ik op een terras wat drinken en rij vervolgens naar dezelfde camping waar ik eerder sliep. De dame achter de balie wilt de open haard voor me aandoen. Ik ga een was die en koken. Ik ontmoet een aardig echtpaar uit India. We hebben een gesprek over wat weer vandaan komen en of ze zelf mocht kiezen met wie ze zou trouwen. Na het eten drink ik thee in de lounge. Daar zit een Nederlands stel. Ik geef de dame wat tips en reik haar mijn folder aan waar de bezienswaardigheden op staan.
Ik verontschuldig me dat ik weg moet. Aangezien ik met mijn mannetje wil skypen en ik naar de telefooncel lopen moet.
Na mijn meerdere koppen thee voor de open haard, ga ik nog een keer lang warm douchen.

Ik pak de scenic route richting Invercargill
Het is prachtig zo jammer dat ik niet alles aan jullie kan laten zien, het is zo mooi hier.
In Tuatapere zoek ik naar een camping.
Wanneer ik op een campground arriveer zitten daar een paar rare mannen aan de alcohol. Ik kan hier gerust staan hoor. Nou geen haar op mijn hoofd.
Bij een informatiecentrum vraag ik info over de Humpridge track. Ruim 60km in drie dagen. Dat is voor mij met mijn huidige conditie best pittig. Maar ik wil het graag proberen.
Tijdens het koken op mijn uiteindelijk gekozen camping kom ik in gesprek met Fransen en een Duitse. Ze zijn net terug van de track.
Ik mag een gasstel lenen van de man van het informatiecentrum. Weer hadden gisteren een soort warmtezak bekeken die je eten op zou warmen. Dit was nogal een karwei vandaar dat ik vroeg richting de shop ga voor het gasstel. Helaas is hij er nog niet en de dame geeft aan dat zij het mee kunnen nemen met de helikopter
Ze gaan de huur klaarmaken voor de zomer en laten alles in vliegen met helikopter.
Om 8.00 uur begin ik met mijn track. En mooie maar pittige tocht en 8 uur later bereik ik de hut. Ik heb mazzel aangezien de elektrische haard brandt en het lekker warm is. Ik help met beefden opmaken en de maaltijden tellen. In ruil daarvoor krijg ik een warme slaapzak. Ik huur ook een hottie, een warme kruik. Water is snel gekookt aangezien het gas is aangesloten.
Deze nacht heb ik het gelukkig niet koud.

De volgende morgen is het helaas te mistig om van het uitzicht te genieten. Wel maak ik in de miezer regen een wandeling bovenop de berg.
De tweede dag lopen gaat goed ik hoef niet veel te klimmen. Na een uur heb Ik voor ongeveer 10 minuten helder zicht en het is prachtig! Snel foto's maken.
De tweede nacht breng ik door in een oud schooltje en maak ik zelf mijn vuur. Ik warm water op de kachel en giet dit in mijn instant etenszak. Ik steek wat kaarsen aan een maak het gezellig. De deur barricadeer Ik voor de zekerheid en hier zijn ook twee hotties aanwezig en vul deze ook met warm water. Ook deze nacht kom ik redelijk warm door. De kachel is op een gegeven moment uit een dan wordt het best een stuk kouder.
Het is een charmant plekje.
In de morgen ga ik net als de avond ervoor naar het strand. Ik zie wederom weer dolfijnen. Ik drink mijn meegebrachte kopjes thee en maak een paar mooie foto's van de zonsopgang.
De laatste dag is pittig, hoewel ik niet hoef te klimmen voel ik mijn spieren goed en is zelfs de laatste 8 uur pittig. Soms moet ik toch klimmen en dat is nu best zwaar.
Eindelijk ben ik er nog een foto waarop ik waarschijnlijk lach als een boer. ..
Ik rij naar dezelfde camping als een paar dagen geleden.
Een warme douche zal vast helpen tegen de spierpijn. Nog even contact met thuis en dan lekker slapen.
Onderweg naar Invercargill rij ik langs en Bh hek. Tientallen bh's zijn bevestigd aan dit hek. Misschien alle veroveringen van de man die hier woont.

Bij aankomst in Invercargill die ik boodschappen en vervolg mijn weg richting Otago Peninsula.
Na Invercargill de kustroute langs de zee. Ik kom bij mijn eerste stop al twee zeehonden tegen. Een ligt te zonnen in de duinen. Ik zag van een afstand iets liggen en dacht dat het misschien en dood kalf was of iets. Toen ik de heuvel op kwam schrok ik even, het bleek een bruine zonnende zeehond te zijn.
Terwijl ik op het strand loop geeft een dame aan dat er een zeehond ligt. .. laat ik er nou ongeveer 3 meter vandaan lopen en hem bijna niet hebben gezien.
Snel loop ik met een boog om hem heen en stap de duinen op. Hier vandaan kan ik hem goed zien en op de foto zetten. Hij gaat liggen en gooit wat zand op zijn lijf.
Het is een mooie vuurtoren en maak ook nog een selfie.
Onderweg kom ik ook de mooiste uitzichten tegen.
De volgende stop is een korte wandeling naar het meest zuidelijkste punt van het zuideiland.Slope Point. Het schijnt met gele markers aangegeven te zijn, deze zijn denk ik 20 jaar geleden aangebracht en niet zichtbaar meer. Ik loop door het weiland langs het hek en zie veel water omhoog komen. Ik ga er kijken en het lijken wel mini Pancake rocks. Ik maak foto's en film een stukje, dan verwacht ik dat er een grote golf aankomt en zet mijn video weer aan. Het volgende shot is naar de grond gericht aangezien er een grote hoeveelheid water mijn kant op suist. .. had Ik het toch goed gezien.
Langs de gravel weg terug richting Curio Bay. Daar ga ik op de camping staan en neem alvast een kijkje of ik bij de Pinguin Lookout al een zeldzame yelloweyed zie.
Ze komen meestal wanneer de schemer intreedt en kom dus later terug.
Ik moet nog bijkomen van mijn Track, ik voel de kuiten nog steeds als zeer aanwezig. Korte wandelingen gaan goed en zo komt de boel weer een beetje los.
Om 19.00uur ga ik weer naar de Lookout en een kwartier later krijg ik hem te zien. Ik zie en witte vlek en zodra ik doe mijn verrekijker kijk, herken ik de zeldzame pinguin. Al snel zijn er, uiteraard, meerdere mensen en zitten we allemaal tot in den treuren onze opslagruimte vol te schieten van ons toestel. De een nog luxer (en groter) dan de andere.
Hij komt, na een uitgebreidde wasbeurt, steeds dichterbij gewaggeld. Ik maak foto's en een filmpje, waar een man het nodig vond om in mijn beeld te verschijnen. Ach misschien willen we allemaal het beste plaatje.
Diezelfde man biedt zijn excuus aan en ik zeg dat het oké is. Deze man heeft een superzoom, ik kan objecten heel dichtbij halen, camera.
Jootje is vervolgens zo bijdehand om zijn email adres te vragen zodat hij de meest fantastische foto's aan mij door kan sturen.
Ja, wie geen hitech camera heeft, kan ook een andermans materiaal gebruiken, hihi. En ik zie het als een kleine vergoeding dat hij door mijn beeld heen is gewandeld.

De volgende morgen maak ik een korte wandeling en ligt er een zeehond lekker te zonnen. Het is wederom prachtig weer.
Ik vond op de heenweg en plastic zakje en had het meegenomen om weg te gooien, verderop mijn weg vond ik 6 lege bierflesjes. Deze stop ik in het gevonden tasje en gooi deze weg. De natuur moet wel behouden blijven natuurlijk.
Ik heb zelf sojayoghurt gemaakt. Met als ik mijn laatste beetje op wil eten, valt het schaaltje uit mijn handen, uiteraard met de open kant richting de grond.
Een meeuw doet zich te goed aan mijn gemorste goedje inclusief kiwi.

Onderweg maak ik een wandeling naar de Koropuku waterval en kom nog mooie andere exemplaren tegen.
Ik overnacht op een DOC camping waar zich meer mensen hebben gevestigd tijdens hun lange weekend vanwege Labourday.
Ik neem plaats in het zonnetje en besluit mijn walnoten te gaan ontdoen van hun buitenkant. Er zijn er gelukkig nog heel veel goed te eten. Ik heb ondervonden dat je met een scherp mesje in de onderkant moet prikken, en dan een kwartslag draaien. Hoef ik i.i.g. geen kraker te kopen.
Samen met een gingerbeer en een toastje met tapenade geniet ik van het zonnetje.

De volgende morgen ben ik vroeg wakker na een droom. Ik merk dat ik nog erg moe ben en hoor de regen op het dak kletteren. Tot half 11 blijf ik liggen en val ik af en toe in slaap. De eerste keer deze reis, en het was heerlijk. Ik ga uitgebreid ontbijten, kook pasta en bak de zalmmoot. Mijn middag eten.
Kook water voor een kopje thee en doe rustig aan.
Ik zit in het Cathlin gebied, rechts onderaan op de kaart. Ik maak een wandeling van twee uur en kom weer mooie stukjes natuur tegen.
Nog een kopje thee en ik ga op weg naar Owaka, waar ik even een berichtje kan sturen, aangezien ik in de bergen geen bereik heb.
Nugget point is waar zich de verschillende soorten zeehonden en zeeleeuwen bevinden. Tevens staat hier een vuurtoren uit 1869. Roaring Bay is de plek waar zich yelloweyed pinguins bevinden. Bij aankomst zijn er al twee te zien en er komt er later nog één bij. Hoewel ik door mijn verrekijker moet kijken is het bijzonder om deze waggelend beesten te zien. Ik probeer door mijn verrekijker een foto en film te maken. Iets te laat komen een aantal Chinese toeristen aan. Ze zitten alweer op hun plek in de duinen (de pinguins)
Ik maak een praatje met een andere toerist en rij naar Kaka point.
Ik ontmoet daar voor de derde keer de drie gezinnen en waarvan de dame Nederlandse ouders heeft. Ik vraag of ze weten of je hier vrij kunt camperen.
Ze weten het niet en geven aan op een camping boven op de berg te staan. Ik ben daar al langs geweest en vond het niks.
Op advies van de shop waar ik langs ben gegaan ga ik naar Hillview.
Wat een aardige man. Ik mag de dvd speler lenen en ik kijk Mona Lisa Smile. Tevens heb ik wifi tot mijn beschikking.

De volgende dag kom ik uit in Dunedin. Een mooi stadje, maar te veel prikkels voor mij.
Ik rij verder naar Otago Peninsula naar een Albatros colonie. Wat zijn deze beesten groot. Een spanwijdte van ongeveer 3 meter. Vervolgens bezoek ik kasteel Larnach, wat eigenlijk geen kasteel blijkt, achteraf.
In de stad blijven is voor mij geen goede optie en rij via de scenic route naar het plaatsje Waikouati.
Daar ga ik op zoek naar een verblijf. Ik rij langs een camping maar is praktisch uitgestorven.
Wederom kom ik langs een Tavern en vraag of ik daar kan staan.
De vriendelijke barman geeft aan dat het eigenlijk niet kan, maar omdat ik een toilet aan boord heb mag ik gratis op het erf staan.
Na een praatje over hun kleinkinderen, beland ik al snel met een kop thee in hun woonkamer voor de open haard. We praten er lekker op los en komen op Dolly Parton. Ze heeft hier een aantal jaar geleden een concert gegeven. We luisteren naar het lied van papa zijn afscheid wat ze inderdaad nog niet kende.
Bijzonder om het lied weer te horen.

Ze wonen vlak bij een prachtig strand en na het ontbijt en heerlijk whatsappen met mijn moppie, maak ik een lange wandeling en sluit af met mijn kop thee uit de thermoskan.
Ik schrijf een kaartje voor Len en Lyn en geef er een sleutelhanger bij met twee oranje klompjes.
Er staat pittig veel wind en Lyn zegt dat ik voorzichtig moet doen. De volgende stop is bij Moeraki Boulders. Het zijn bulten opdroogt modder die aangetast door de zee deze vorm krijgen.
Ik ga even zitten in het café en schrijf verder aan mijn verslag. Moet wel mijn volgers op de hoogte houden toch. Hahaha
De weg richting Oamaru is eveneens prachtig. Ik rij het plaatsje binnen en parkeer aan het water. Even wat eten.
Bij de i-site vraag ik informatie en aangezien ik de pinguïns wil bekijken, belt de dame mijn campground en is het verblijf voor vanavond ook geregeld.
Er vindt een rally plaats en er komen steeds luidde auto's langs waarbij vele mannen langs de kant foto's nemen.
Het schijnt een unieke gebeurtenis te zijn en staat op de voorpagina van de krant.
Ik parkeer de camper weer en loop een oud straatje door. Van een Belgisch stel heb Ik een aantal tips gekregen en ze zeiden dat hier een Hollands bakkerijtje zit. Helaas is het al gesloten, maar ik kan toch door het glas heen een foto nemen. Leuk om te zien dat in dit straatje Nederlanders zijn gevestigd.

Ik rij naar Bushy Bay waar de Yelloweyed pinguin zich schijnt te bevinden. Ik ben vroeg en snij eerst de pompoen in stukjes en eet nog wat. Rond kwart over 6 begeef ik me richting de zee.
Na ongeveer 20 minuten komt er iets uit het water en het lijkt alsof er twee kaken op elkaar slaan. Mijn vermoedde blijkt waar te zijn. Een orka!! Hopelijk eet hij niet al die arme pinguïns op. Wat een geweldige ervaring is dit.
Niet veel later word deze orka gevolgd door nog 5 orka's, er zijn zelfs twee kleintjes bij.
Het is lastig, maar ik weet uiteindelijk een paar mooie foto's te maken. Wat een cadeautje.
Hierna volgen er nog vier yelloweyed pinguins. Er waren drie jongens uit Duitsland bij me komen staan. Ze konden nog met de vin zien van de laatste orka.
Ze hadden nog geen pinguin gezien en leende mijn verrekijker aan hen uit. Ze waren erg enthousiast.
Ik vertelde dat ik een email adres had gevraagd om een goede foto te ontvangen van een yelloweyed pinguin.
Waarop er een reageerde of ik hem de foto's van de orka's wilde mailen, doet hij slim.
De jongens rijden verder. Ik blijf nog even hangen en aangezien het een beetje begint te spetteren, ontstaat er een prachtige regenboog waarna de zon blijft stralen en lekker warm is.
Er bevindt zich hier nog een attractie de Blue pinguins. Dit kost wederom geld en hoewel ik dat best zou kunnen betalen, wil ik uit principe niet.
Tevens was en van de tips dat je ze ook buiten de poort kunt zien.
Na een uur komen er inderdaad beetje pinguins voorbij. Ze worden niet hoger dan 40cm en ze zijn best verlegen. Wat een schattig gezicht. Mijn camper staat een stuk verder geparkeerd aangezien ik het fijn vond om nog een stuk te lopen. Onderweg kom ik nog een aantal pinguins tegen. Na een voorzichtige, eerste rit door het donker kom ik veilig bij de camping aan. Ik neem een lange warme douche na deze zoveelste, geweldige dag.